Поглед

Пишман Тадиќ

Димитар Чулев

Кога Запад, преку не толку експлоатиран политички „лик“, на пример шефот на австриската дипломатија, Михаел Шпинделгер, праќа порака дека ЕУ не заговара никаква одредена (или посакувана) коалиција во Србија, пораката треба да се прочита токму поинаку. Имено, дека по двојниот шок од победата на парламентарните и на претседателските избори на „напредњаците“ на Николиќ во Србија, оние што го повикуваат Белград на членство на заедничката европска маса моментно го „скенираат“ Николиќ, а не сакаат да го изгубат Тадиќ.

Во таа симпатична игра, меѓу редови може да се подразбере (но, не и да се разбере) зошто Борис Тадиќ по 13 години политички ангажман, два претседателски мандата, поразен на избори и со јавна изјава дека нема намера да продолжи како премиер – сега се пишмани и вели дека „го убедиле“ да ја прифати „утешната“ награда. По седум дена апсолутен молк по поразот на претседателските, Тадиќ, кој лошо процени дека треба предвремено да се откаже од претседателската фотелја, сега излегува со приказна која српските блогери ја исмеаја дека човекот кој „не може да биде претседател - сака извршна власт“.

За Тадиќ не би се сменило многу, тврдат аналитичари, според кои претседателот во два мандата излегол надвор од ингеренциите кои шефот на државата ги има според уставот и релативно добро ги играл улогите и во надворешната и во внатрешната политика. Но, прашање е дали Тадиќ е подготвен за преземање на премиерската, строго извршна функција која нема да побарува флоскули, туку конкретни механизми за воведување на Србија во ЕУ паралелно со „преголтнувањето“ на косовската независност. Некои веруваат дека и Николиќ, всушност, го мести и извлекува Тадиќ „на чистина“ да се изјасни дали има цврста рака и „стомак“ за „врелите“ српски костени. А за формирање влада – има време.