Мое ќоше

Зошто се скрија Груевски и Иванов

Ерол Ризаов

Како е изведена операцијата спасување на претседателот и премиерот од канџите на двоглавиот орел

Премиерот Никола Груевски избега дури во Америка пред ураганот што го предизвика виорот на албанските знамиња низ Македонија. А претседателот на државата, Ѓорге Иванов, се скри на Водно во скривниците на претседателската палата за голема опасност. Маневрите што ги направија претседателот и премиерот да не бидат во првиот ред на парадата на албанското знаме не можат да ги избришат трагите на нивното бегство од дома оставајќи ги гостите без домаќин, што не е во согласност со нашите обичаи.

Како е изведена операцијата „спасување од двоглав орел“. Тоа е тешко досие кое е одработено во вонредни услови. Стратегијата беше да се прослави помпезно стогодишнината од албанската држава и знаме, а притоа да не се предизвика револт кај Македонците и другите етнички заедници. Да биде главна Владата, ама да не биде организатор, да биде спектакл, ама да не се објавува ударно по македонските медиуми што се под контрола на власта, да се обезбедат пари од државата, ама да не бидат од буџетот... До тука некако се наредија работите. Главниот проблем испадна кој ќе ги кани и пречека гостите и кој ќе биде присутен на централната прослава во „Борис Трајковски“ и, се разбира, кој каде ќе седи. Значи, главни гости се Сали Бериша, премиерот на Албанија, и неговиот колега од Косово, Хашим Тачи, ама не по покана на Никола Груевски, туку на неговиот заменик Муса Џафери, не по покана на Владата, туку на Координационо тело за прославата. Ако Никола Груевски со сопругата на централната прослава седи меѓу семејствата Бериша и Тачи заедно со Али Ахмети, тогаш тоа би било премногу за еден македонски патриотски премиер, па макар од тоа зависело коалициското партнерство со ДУИ и победата на изборите. Во таква ситуација е најдобро да се дувне за Америка. За да не се сетат Власите, Груевски прво замина во посета на Албанија, всушност, се соочи со малку непријатности и навреда на институцијата премиер на Република Македонија со фрлање јајца по него, ама сето тоа е многу поподносливо отколку да му се заријат канџите на грбот од двоглавиот орел.

Претседателот Ѓорге Иванов за летот на орлите навреме го предупредија сирените за тревога. Човекот реши да не биде тука, а вешто да ги избегне почестите во салата што го носи името на неговиот колега Борис Трајковски. Првиот ред и високото друштво од Приштина, од Тирана и од Скопје му се виде премногу жешко. Си остана дома со навлечени пердиња на прозорците во резиденцијата додека не помине опасноста. Ете така се случи гостите да бидат домаќини, кога веќе домаќините избегаа од својата куќа.

А што направија гостите кои станаа по сила на приликите домаќини. Организираа парада на кич и примитивен популизам. Виорењето на илјадници бајраци беше агресивно, без мерка и добар вкус. Говорите на премиерите Сали Бериша и Хашим Тачи, особено на Бериша, беа со интонација на национален вознес и романитичарски занес, без грам европски дух. Целата сценографија беше направена во етнофолклор стил што повеќе прилега на 19 отколку на 21 век. Дневнополитичката конјунктура целосно се препушти на евтини ефекти и националистичка еуфорија. Хегмогенизацијата на Албанците и нивното единство беше главната парола и порака испратена само до еден народ. За домаќините и за другите народи немаше место на овој сеалбански фестивал во Скопје. Ако главната порака требаше да биде дека сите ќе бидеме заедно во Европа, во нашиот заеднички дом, се претвори во нејзина спротивност и гласеше: ако веќе не ја направивме голема Албанија досега, таа ќе се направи сама во обединета Европа. Да, тоа е точно така, ќе се направи и голема Албанија, и голема Македонија, и голема Србија, Бугарија... ама не со таа умисла од пред еден век, туку со европеизација и со создавање една нова димензија во националниот идентитет, а тоа е да се стане Европеец. Ќе признаете, да се стане и Европеец од Албанец, Македонец, Грк, Бугарин, Србин и Турчин, ќе треба да се случат многу промени во главите на Балканците. Влезот во ЕУ и да се стане Европеец се прилично различни процеси. Едниот е поврзан со политика и интереси, другиот со култура и образование. Едниот може да трае 20 или 30 години, другиот неколку века. При��мот е поединечен за секој одделно. Малкумина се веќе таму.

За крај имам едно прашање до Вас, почитувани читатели. Каква ќе беше реакцијата на ВМРО-ДПМНЕ доколку беше опозиција при ваква сеалбанска прослава среде Скопје.

Кликнете ОВДЕ за повеќе колумни од авторот