ВМРО-ДПМНЕ се исклучи од програма по најавата за митинзи

Дали во владејачката партија се збунети или тактички ја игнорираат фрлената ракавица од СДСМ

Наум Котевски



Неочекуван молк владее во ВМРО-ДМПНЕ по најавата на лидерот на СДСМ, Бранко Црвенковски, за летна улична демократија, како увертира во кампањата за локални избори. Центарот за комуникации на владејачката партија, иноватор на жестокиот вербален пресинг на овдешната политичка сцена, ја „спушти слушалката“, барем на 24 часа, ако ја исклучиме од овој „расипан телефон“ досетливата дислокација на митинзите на СДСМ на портпаролот на Владата, Мартин Мартиновски.

Тој на својата страница на „Фејсбук“ брзо го објави „вистинскиот“ распоред на собирите на СДСМ кои, според него, ќе стартуваат на 1 јули на Лефкада, а ќе продолжат на 8 јули во Ханиоти, 15 јули во Пефкори, 22 јули во Полихроно и 29 јули на Скијатос. Мартиновски во врска со претстојните демонстрации демонстрираше неверојатна моќ за блокирање на желбата за каква било реплика.

Како и да е, тоа привремено исклучување од програмата можеби е резултат на збунетоста на владејачката партија од резултатите на анкетата на агенцијата „Рејтинг“ кои покажаа топење на разликата меѓу ВМРО-ДПМНЕ и СДСМ (22,1 отсто – 18,2 отсто), а можеби претставува тактика на игнорирање на Црвенковски.

Тишината како мал одмор од неподносливите партиски преписки без суштина наместо конструктивен дијалог е добредојдена, но во најмала рака е чудна. Ако јавноста веќе се навикна на внатрешниот партиски порив инстантно да се вадат изјави од контекст, за кои потоа мачно ќе се дебатира со денови, како што беше случајот со „погодената цел од протестантите“ за случајот „Монструм“ на директорката на Центарот на комуникации на СДСМ, Наташа Савова, па и со, наводната, желба на генералниот секретар Андреј Петров да го урне „Воинот на ко��“, тогаш таа длабоко нурната во „динамичната“ политика очекува ВМРО-ДПМНЕ да каже нешто за промената на стратегијата на најголемиот политички противник. Што секако е посуштинско нешто од резонот на Савова, која потоа мораше да дообјаснува дека во зборот „цел“ конкретно, без никаква шанса за грешка, влегуваат премиерот Никола Груевски и лидерот на коалицискиот партнер ДУИ, Али Ахмети, кои, според неа, се највиновни за создавањето клима за нарушување на меѓуетничкиот соживот. А не главите на полицајците и на новинарите, нешто што, ќе се сложите, не може да го помисли никој нормален во државава. Но, разочарувачки е што тоа не ги спречува нашите политички елити и во такви чисти ситуации да имаат време за губење време.

Во една таква ситуација на интензивни препукувања, кога центрите за комуникација во мејловите испратени до редакциите гледаат како на писма со историска содржина, очигледно не е можно, колку и да си стабилен, да не ти се случи невозможното - сам да си плукнеш в уста.

Како што го направи тоа Андреј Петров, велејќи на крајот од партискиот пинг-понг случај со „уривањето на воинот на коњ“ дека СДСМ ќе го почитува сето она што е изградено. Она што за опозицијата значеше, но и натаму значи база во борбата против политичката интервенција на државата во сите пори на општеството, против мегаломанството и расипништвото, сега треба да се почитува!

Тешко е да се верува дека ваквата практика на безидејни дриблинзи ќе престане и дека во скоро време ќе видиме некаква конструктивна дебата или трибина за клучните проблеми. Не дај боже и ТВ-дуел како оној завчера во Србија меѓу претседателските кандидати Борис Тадиќ и Томислав Николиќ.