Поглед

Зошто молчи министерката за култура

Љупчо Поповски

Елизабета Канческа-Милевска не отиде да види што остана од муралите на Борко Лазески во „Пошта“, не кажа ниту збор за оваа голема загуба во уметноста. Таа одбра да молчи

Елизабета Канческа-Милевска изгледа не успеа да разбере дека да бидеш министерка за култура не значи само да отвораш изложби и да читаш текстови што некој друг ги напишал, а ти треба да ги кажеш.

Елизабета Канческа-Милевска изгледа не разбрала дека сите фалби за успесите во нејзиниот ресор може да изгорат во еден час во факелот во „Пошта“.

Елизабета Канческа-Милевска изгледа не може да сфати дека сите министри за култура во овие 22 години заедно не можат да ја допрат големината на Борко Лазески.

Елизабета Канческа-Милевска не најде еден час време да отиде до „Пошта“ и да види како се уништени муралите на Борко Лазески, како од тоа што е нацртано е останато само по некое парче боја.

Елизабета Канческа-Милевска не кажа ниту збор за големата загуба во нашето културно наследство. Можеби и таа мисли како директорот на „Пошта“, Рафиз Алити, дека штетите од пожарот се минимални, дури не вреди и да се зборува за нив.

Елизабета Канческа-Милевска заедно со премиерот се појави за половина час кај старо-новиот театар кога беше во раната фаза на градбата и кога се запалија десетина метри тер-хартија и неколку летви. Тоа беше настан од кој се потресе Владата – можеше нешто да и' стане на градежната карабина на театарот во кој е преселена целата владина душа. А што има во „Пошта“ – мурали на големиот уметник кои ја покажуваат победата во Втората светска војна. Партизани и други херои – па тоа не се денешните самопрогласени борци. Штета има, но таа е дел од некое друго патриотско време.

Елизабета Канческа-Милевска веројатно ќе дотрча како виор ако се искрши еден бронзен прст на малиот Александар, кој седи во скутот на мајка му, на статуата која е образец на новата уметност на новото време. Таа нова уметност ја конципираат по нарачка новите инстантни скулптори, случајно излезени од темнината на анонимноста. Тогаш ќе се леат солзи колку бронзениот прст е загуба за уметноста. Што значат муралите на Борко Лазески за новата уметност? По постапките на министерката за култура – ништо. Таа можеби треба да им пише на своите колеги во Мексико да не водат многу сметка за големиот мурал на Лазески во екстремно популарниот Музеј на технологијата. И така Борко Лазески е пионер на посткубистичката епоха во уметноста на овие простори, а денес овде сме заљубени во неокласицизмот. Така, уметноста на Лазески, заедно со насликаните партизани се отфрла настрана, како несакано модернистичко дете.

Елизабета Канческа-Милевска падна на испитот како министерка за култура. Не знаеше да ја подели со нас разочараноста зашто едно уметничко дело е уништено. Или, пак, работата е попрозаична – невидливите сугестии налагаат да не се плетка во ловиштето на коалицискиот партнер од кој зависи фалшливиот владин мир.