Мое ќоше

Не ја давам мојата улица

Ерол Ризаов

Да ја одбраниме „Водњанска“, им порача Унковски јавно на водњанци

Политички мотивираната и идеологизирана папазјанија што ја зготви власта со масовното прекрстување на улиците и мостовите се' уште предизвикува револт кај голем број скопјани. Слободан Унковски, познатиот театарски режисер и универзитетски професор, повторно ја изненади јавноста со невообичаен апел за наши дремливи прилики. Тој во ТВ-емисијата на Оливера Трајковска ги повика водњанци да ја одбранат својата улица „Водњанска“. Се разбира, Унковски, како и сите скопјани нема ништо против нобеловката Мајка Тереза, чие име по волја на градските власти треба да ја носи старата позната улица што се извива накај Водно. Напротив, Унковски знае дека и самата мајка Тереза, која е светски синоним на милиосрдие, не би прифатила да се брише со нејзиното име една легенда, традиција и убави спомени на нејзините сограѓани, за нивното маало и улица чие име нема ама баш никаква политичка, идеолошка, партиска, национална, етничка и верска или каква било асоцијација освен на нашето омилено и опеано Водно. Нешто попоетично и поеколошки здравје. Интересно е што световното име на Мајка Тереза, Гонџа, на турски јазик значи нерасцветана роза, пупка.

Водно има силни и здрави момци кои ќе знаат да ја одбранат својата улица и достоинството на маалото и на градот Скопје. Унковски им испрати таква порака бидејќи нема друг начин да ги бранат своите спомени од натрапници кои сакаат да им ги украдат сеќавањата насила. Не знам дали подостарените водњанци кои некогаш пред речиси половина век не' пречекуваа како на трошарина да не' претресат кога се враќаме од Водно и да проверат колку бадеми сме набрале, сега имаат таква желба и мотив да ја одбранат од заборав својата улица, но мене еден силен глас во пустина, на еден умен и храбар човек повторно ми влева надеж дека не е се' изгубено во земјата безнадежија. Ако старите водњанци се уморни, си велам, можеби нивните деца нема да ја дадат улицата на нивните татковци и дедовци. Па конечно и да стават една табла на која ќе пишува „Мајка Тереза“ иако тоа име мене повеќе ми прилега за државната болница, мислам дека тоа ќе остане само ламарина залепена на sид. „Водњанска“ останува за навек, кај скопјани.

Дали е тоа баш така деновиве случајно тестирав на оригинален и, според мене, на најдобар начин. Еве го резултатот, вреди да го споделам со вас: влегов навечер во центарот на Скопје во такси. Последниве години забележувам кај скопските таксисти срамно незнаење на познати скопски улици и карактеристични места. Му велам помалку на мајтап на таксистот да ме вози на улица „Мајка Тереза“, убеден дека абер нема каде е тоа. Налетав на тврдо. Човекот кимна со глава и почна испитувачки да ме гледа од возачкото огледало. А, каде на Мајка Тереза, ми возврати иронично. Кај Шинтер, го враќам ударот. Мало не толку познато меанче, карши школото „Кочо Рацин“ кај што навечер читам весници и кај што се лажеме со рибарите. Намерно не споменувам „Водњанска“. А дали сакате да одиме преку улицата „Аминта Трети“ или преку „Тодор Алексадров“, поентира таксистот. И двајцата прснавме во смеење. Јас сум стар скопјанец, водњанец, прво мислев да не си од овие, античките, ама гледам нешто си ми познат, ми текна кој си. Си викам новинарот си прави шеги, чекај ќе му вратам. Знаеш, еднаш комунистите не' иселија насила, со зорт, за да направат вили и резиденции за себе, затоа местото каде што сме сега го викаме меѓу нас Зорле. Црвените никогаш не ги сакавме оти не' избркаа од нашите огништа. Ама, брат, овие се бетер, сега во ова време да го менуваш името на „Водњанска“ е чиста пакост која не им служи на чест. Кому може да му пречи име „Водњанска“. Верувајте ми, нема водњанец кој не се лути, а да ти кажам искрено најмногу се бесни вмровците. Ги засрамија нивните. Ги купија куќите од црвената буржоазија, па сега аздисуваат и ќе менуваат имиња на улици без да прашаат никого. Ова да го направеа сдсмовците ќе дигневме револуција. Се подготвуваат да одат кај Груевски да се жалат да се поништи одлуката. Се обложувам дека Грујо ќе им сврши работа. Знае дека ако не го направи тоа, на Водно губи сто нула. Ама, не знам што ќе прави со Тодор Александров. Ако сакаат да го стават во музеј, нека го стават, на кого му е ќеф нека оди да го гледа. Моја нога таму не стапнува, ама да го стават на таблите по улица и да ти стои во џеб во лична карта Тодор Александров, човекот што закла се' што беше учено Македонче е тоа не ми оди во глава, да ме убиеш. Го заврши својот монолог таксистот водњанец од Зорле. Јас немам ништо да додадам. Излишно е. Додека има вакви како него и како Унко, има надеж.