Писма

Сонот за голема Албанија

Драган Стоjановски, Тетово

Сонот за голема Албанија што на јаве го сонуваат политичарите-Албанци од Македонија премина во кошмар за сите други жители на државава. Просто, не му даваат на човека раат да живее и да планира за понатаму, а во екстремни случаи предизвикува инциденти. Оркестрирано насилство на национална и верска основа, како „затворање на чаршијата“ во својата „Травничка хроника“ го има опишано Иво Андриќ.

Никогаш не би помислил дека може да се повтори во 21 век. Од каде олку смелост, па можеби и невнимателност? Одговорот е во избирачката база која оптоварена од атавизми се' уште не е способна да се откаже од сонот и од општоапсолвираниот факт дека положбата на Албанците, нивните права и привилегии опишани во Рамковниот договор се зацементирани еднаш за секогаш. И дека Договорот е одлична база од која ќе тргне освојувањето.

Зошто на нивните најави никој не реагира? Моја претпоставка е дека актуелната власт си молчи од една од двете можни причини: или е толку убедена дека нејзината/нашата отпорност е таква што бучавата на Тачи, Ермира Мехмети (само некои од последните јавни сонувачи) нема шанси да го запре карванот или е толку слаба што се плаши да прозбори?

Ова е работа и на опозицијата, бидејќи за државата станува збор. Никој, дури и кога најдрско се посегнува по интегритетот на државата, не се осмели да го проблематизира она што Албанците го добија со Рамковниот. Никој не се сети расправата да ја префрли на нивен терен и да им припомни за старата вистина дека барањето погача може да ги остави без леб.