Кризата нема да се надмине без дијалог. Единствен излез е смена на власта

Пратениците на ВМРО-ДПМНЕ и на СДСМ, Антонио Милошоски и Емилијан Станковиќ, полемизираат околу актуелните случувања во македонскиот парламент, за бојкотот на опозицијата и за можностите за излез од политичката криза

ГОРДАНА ДУВЊАК, АЛЕКСАНДРА М. МИТЕВСКА

ПРАШАЊА:

1. Собранието е во блокада по напуштањето на опозицијата на законодавниот дом и најавите за вонпарламентарно дејствување. Постои ли начин да се деблокира работата на Собранието?

2. Можеа ли да се спречат драматичните настани во понеделникот и носењето на буџетот да се одвива во нормална процедура?

3. Кој треба да понесе одговорност што дојде до толку голема парламентарна нестабилност?

4. Може ли парламентот да функционира без опозицијата и колку одлуките што ќе се носат ќе бидат легитимни?

5. Гледате ли излез од политичката криза во државава и во која насока треба да се бара?

Антонио Милошоски

Кризата нема да се надмине без дијалог

1.Најголемата опозициска група, предводена од СДСМ, за жал, го напушти Собранието. Мислам дека тоа беше однапред смислен потег за чиешто применување се бараше погоден изговор. Моментно во законодавниот дом само пратеничката група на ДПА продолжува со опозициското дејствување. Бојкотот на коалицијата на СДСМ ќе го намали квалитетот на собраниската расправа, веројатно ќе го наруши и угледот на државава на меѓународно ниво, но нема да ја блокира работата на Собранието. Секој избран пратеник има обврска пред своите избирачи да ги застапува нивните интереси во и пред институциите и ние ќе продолжиме да ја исполнуваме таквата наша обврска во парламентот.



2. Она што го знам е дека претседателот на Собранието, пред да се изгласа буџетот, имаше повеќедневна дискретна и интензивна комуникација со еден пратеник и висок функционер на СДСМ, се' со цел да се изнајде компромисно решение за буџетот. Повеќе подробности за овие преговори можат да дадат од СДСМ доколку сакаат да бидат искрени со јавноста. Но, ова покажува дека не постоеле само начини, туку и конкретна политичка волја кај собраниското мнозинство да се најде најсоодветниот начин за носењето на буџетот во нормална процедура. За жал, на некого во СДСМ веројатно не му одговарало во Собранието да имаме нормална слика и разумна политичка дебата.



3. Политичката нестабилност што се случува, пред се', е одговорност на оние политички фактори кои имаат сериозен демократски дефицит. Собранието не е тој фактор, бидејќи сите пратеници во законодавниот дом имаат граѓански легитимитет добиен на демократските избори во 2011 година, одржани по барање на претседателот на опозицискиот СДСМ. На некој начин, СДСМ со барањето за предвремените избори во 2011 година беше иницијаторот за повторна проверка и потврда на демократскиот капацитет на Собранието преку слободни избори. За жал, на СДСМ како партија и' се забележува дека дејствува и носи одлуки во услови на сопствен внатрепартиски демократски дефицит. Тој демократски дефицит на СДСМ сметам дека во голема мера влијаеше и на нивното однесување пред Собранието и во него пред неколку дена.



4. Собранието има обврска да продолжи со својата работа, согласно со законските надлежности, а во интерес на граѓаните кои ни ја дале довербата. Јас лично ќе продолжам со сиот свој капа��итет да дејствувам во Собранието и да се залагам за интересите на граѓаните од Битола, Крушево, Кичево, Струга, Охрид и другите општини од кои сум го добил мандатот. Без присуството на пратениците од СДСМ, ќе имаме послаб квалитет на демократската расправа во Собранието, но легимитетот е неоспорен, исто како што се неоспорни и изборите во 2011 година.



5. Политичката криза нема да се надмине без дијалог. Порано или подоцна, мора да се случи тоа, но без уцени и со водење сметка за интересите на државата, особено во поглед на досието „Македонија“ пред Европската унија. Доколку има политичка волја кај партиите, претседателот на државата би можел да направи обид да се олесни политичката дебата меѓу најголемите партии. Но, нема да биде лесно. Затоа што во однос на СДСМ не се знае дали кај нив доминираат партиските интереси или интересот на Црвенковски за својата сопствена кариера.

Емилијан Станковиќ

1. Јас би рекол, дека по понеделничките настани, Собранието постои само на хартија, а парламентарната демократија е минато се' додека оваа гарнитура е на власт. Режимот на Груевски, фамилијата и неколкуте нивни соработници-извршители сега го заокружи целосниот свој поразителен лик, на кој печат ставија и кукавичките наредби на државните функционери за полициските службеници, кои беа принудени да употребат сила кон новинари и пратеници на опозицијата. Со Вељаноски на чело и со некои пратеници на ВМРО- ДПМНЕ, кои ракоплескаа додека ние бевме исфрлани од собраниската сала, невозможно е да има нормално функционирање на законодавниот дом.



2. Дали е грев што опозицијата бараше буџетските планови на Владата за 2013 година да се намалат за 204 милиони евра, со што новите задолжувања ќе станеа непотребни и ќе се намалеше ризикот да го доживееме „грчкото сценарио“? Дали е погрешно кога пратеници на опозицијата бараат доследно да се почитува процедурата за носење буџет? Што требаше да направи опозицијата, да биде нем набљудувач на самоволието со кое буџетот се усвои на шверцерски начин, со грубо поништување на улогата на законодавниот дом и спроведување на партиско-полициски пуч? За да не дојде до ваков развој на настаните, Груевски одамна требаше да сфати дека не може да ја практикува власта по принципот, „мене ме гласаа на избори - ќе правам што сакам!“. Тој не ја доби довербата за да ги тепа сите оние кои мислат поинаку од него и да ја води Македонија во погрешна насока.



3. Како и во секој друг диктаторски режим, конците ги влече еден човек, „фамилијата“ и еден мал круг негови соработници-извршители кои со задоволство ги извршуваат неговите задачи. Трајко Вељаноски, Гордана Јанкулоска и „диригентот“ Зоран Ставрески се директни извршители на партиско-полицискиот пуч кој го нарача Никола Груевски. Македонскиот премиер ја има целата одговорност за тоа што се случи и за тоа што ќе се случува во иднина.



4. Во Македонија реално не постои поделба на законодавна, извршна и судска власт, бидејќи на сите им стана јасно дека апсолутната власт ја има еден човек, и од неговата волја зависат одлуките на сите државни институции, без разлика што тој на нив формално нема надлежност. Затоа, на секоја партија која држи до Устав и Закон, повеќе не и' местото во Собранието.



5. Единствен излез од оваа ситуација е промена на власта. Опозицијата најмалку посакува таа промена да се случи на некаков друг начин, освен на слободни, фер и демократски избори. За да учествуваме на избори, покрај претходните наши предуслови, прочистен избирачки список, изборно законодавство со вклучени препораки на ОБСЕ/ОДИХР, сега се поставува уште едно прашање, кој ќе ги организира изборите? Бидејќи е јасно дека оваа Влада повеќе нема никаков кредибилитет да организира фер избори, една од можните опции е тие да бидат организирани од друга, техничка - експертска влада, во која ние не сме заинтересирани да учествуваме. Се разбира, изборите мора да бидат спроведени и со многу силен меѓународен мониторинг.