Мислења

Локалните патишта и автопатите на Груевски

Манчо Митевски

Самофалбите на власта и платената пропаганда во медиумите што „ЌЕ“ е остварено, наликува на народната „Однадвор мазно, однатре празно“!

Македонски СостоЈби

Владата на ВМРО-ДПМНЕ и на Никола Груевски има уникатен систем на отчет за сработеното. Додека другите влади ги креираат и одговараат за вкупните состојби во своите земји, за глобалните и стратешки сектори, како што се состојбата со планираниот и остварениот БДП, зголемувањето или намалувањето на вработеноста и невработеноста, напредокот и застоите на демократските процеси, човечките права, слободата на медиумите и на говорот, благосостојбата на граѓаните, напредокот и асоцирањето на регионален и глобален план, Владата на „преродбенците“ во своите отчети реди бројки и букви за остварени проекти во некој временски и граматички новоговор - само за неа разбирлив. Проектите, во најголем дел, наликуваат како нив да ги креира и реализира - не влада на една нормална земја, туку некој државен градоначалник на заедница на општини, градови и села!

Деновиве, по повод првата годишнина од новиот мандат, на прес-конференција премиерот Груевски редеше еден по еден од 380-те ветени и остварени и 470-те започнати проекти од изборниот „Манифест“ од 2011 година. Тоа е проследено со реклами во медиумите, проширено и надградено со фалбаџиски коментари од владините медиумски мегафони - заокружено и заверено, како со параф и печат со анкета на провладини истражувачки агенции, дека ВМРО-ДПМНЕ води прилично убедливо во однос на опозицијата, со додавка дека граѓаните не се наклонети кон предизборно здружување на опозицијата, посебно не на партии од македонскиот и албанскиот ко��пус!?! А „ЌЕ“-Владата, со својот новоговор во набележаните „остварувања“, создава конфузија меѓу ветеното и оствареното. Така, тоа што допрва треба да се „оствари“, значи „ЌЕ“, се пишува како остварено со формулација „нови 70 возила за итна помош“, или почеток на проект „Нов клинички центар“ (кога ?), потоа, „проект за самовработување и вработување...“ со кој „се очекува“ да се вработат 2.000 лица (дали како проектот „Купи куќа – купи стан“, од кого исто се очекуваше за 3-4 месеци 2.000 семејства да добијат свој дом, а аплицираа само три-четириесет!?)... И, да не редам натаму.

Тезата дека власта на ВМРО-ДПМНЕ во Македонија повеќе се однесува како државен градоначалник, а не како влада, ми ја поткрепува и изјавата на премиерот на отчетната прес-конференција, која е многу чудна. Тој со скандалозна леснотија на изреченото, кажа дека на власта поприоритетна и' била изградбата на регионални и локални патишта од магистрали и автопати, бидејќи македонските граѓани малку ги користеле (еден отсто, еднаш годишно!), што ги запрепасти луѓето и посебно бизнисмените! Значи, македонските граѓани не се подвижни, ниту приватно, ниту во своите бизниси, бидејќи малкумина излегувале од своето место на живеење. Зошто е тоа така во 21 век е крунското прашање кое треба да си го постави една влада и еден премиер, бидејќи длабоко задира во суштината на одговорноста на власта. Имено, кој не сака да патува, едноставно како човек и да ги шири и своите видици. Кој не сака да ги шири своите бизниси, да разменува искуства со светот и да тргува, а тоа да го прави брзо и безбедно, по убави магистрали и автопати. Секако, секој го сака тоа. Но, кај нас проблемот не е дали некој сака или не сака да патува по автопат. Проблемот е дали може тоа да си го дозволи кога е сиромашен, кога е без работа, кога не може да создаде свој бизнис, кога не гледа никаква перспектива и се бори со гола егзистенција.

Не е за изненадување што не се користат не само автопатите, туку и локалните патишта, бидејќи Македонија, со која веќе седма година раководи владата на ВМРО-ДПМНЕ, е најсиромашна држава во Европа, во која според статистиките најмизерно се живее, во која невработеноста и сиромаштијата се движат над 30 отсто, во која огромно мнозинство граѓани се со став дека државата се движи во погрешна насока, во која единствена виза за подобар живот и за вработување е партиската книшка со лавче и, најзагрижувачкото од се' - податокот дека во последниот период кренале раце од се' и се иселиле околу 470 илјади лица, најмногу млади и образовани кои во земјава не гледаат перспектива за подобар живот.

Тука се отвара проблемот околу проблематичниот пристап на власта која ги преферира локалните во однос на глобалните приоритети, иако никој нема ништо против да се дејствува и локално. Меѓутоа, зошто власта преферира да се занимава со локални, а да ги запоставува стратешките, глобалните државни приоритети? Зошто е запрена циркулацијата на луѓе, идеи и бизниси, зошто стоиме и назадуваме во секој поглед? Во одговорот кој е едноставен, се содржи парадигмата за (анти)системот на владеење и одговорност на владејачката гарнитура: политички е поисплатливо да се изгради локален пат од автопат, односно да се изгради споменик на Александар Велики отколку да се реши проблемот со името! Автопатот не' поврзува глобално и носи напредок, но на избори не гласа светот. Со споменикот се добиваат избори, а со решение на проблемот со името, кога веќе се дојде до ова дереџе, неопходен е компромис, а со компромисот се губат избори.

Да бидам уште поконкретен. Владата пред ланските предвремени парламентарни избори, во „Отчетот“, се пофали со остварени неколку илјади проекти, односно со реализација на повеќе од 95 отсто од ветеното! Нереализирани останаа само пет, но најзначајните, оние првите на списокот кои се запишани во „Преродба во 100 чекори“ од 2006 година, а потоа со иста содржина се препишани и во „Преродба во 100 чекори - проширена и надградена“ од 2008, и во „Манифестот“ од 2011 година.

И тоа е најголемиот проблем на владата на ВМРО-ДПМНЕ. Нереализирањето на петте стратешки цели ги потопува во вода неколкуте илјади, во изминатите години, односно 380-те остварени и 470-те започнати проекти последната година. А тие пет стратешки точки се, цитирам од „Манифестот“: (еден) „Зголемување на економскиот раст и вработеноста, како предуслов за животниот стандард на граѓаните и подобар и поквалитетен живот“ – се' е од лошо полошо; (два)„Интеграција на Македонија во ЕУ и НАТО“ - седум години во чекалните; (три) „Бескомпромисна борба против корупцијата и криминалот, ефикасно спроведување на правото, длабоки реформи во судството и јавната администрација“ - корупцијата цвета и постојано се потенцира во извештаите на ЕК, а судството и јавната администрација се максимално партизирани и неефикасни оти владата повеќе ја преферира Програмата на ВМРО-ДПМНЕ од Уставот; (четири) „Одржување на добри меѓуетнички односи, еднаков третман на сите закони и довршување на спроведување на Охридскиот рамковен договор“ - според оцените на меѓународните институции, меѓуетничките односи се крајно заострени; (петто) „Инвестирање во образованието, науката и информатичката технологија како елементи на општественото базирање на знаење“ - концептот на задолжително средно и дисперзирано високо образование е параван за одложена невработеност, при што се создаде огромен квантитет без елементарен квалитет и нови потенцијални емигрантни со дипломи.

Самофалбите за илјадници проекти без некои поголеми ефекти врз квалитетот на животот на граѓаните и стопанските субјекти наложуваат власта на ВМРО-ДПМНЕ што поскоро да излезе од ��иртуелниот свет кој наликува на народната - Однадвор мазно, однатре празно! Но, како власта да се откаже од формулата која досега ја одржуваше на тронот!

(Авторот е новинар во пензија)

Наш став



Објавувањето колумни и мислења од надворешни автори е одраз на намерата на „Утрински весник“ да биде влијателен глас на заедницата. Но, напоменуваме дека не се согласуваме секогаш со ставовите што ги изнесуваат нашите колумнисти, особено кога станува збор за лични дисквалификации, етикетирања без основа и извртување на контексти со цел да се наштети на други личности од која било сфера. „Утрински весник“ се оградува од таквиот речник и конотации и ги смета за непримерни во јавната комуникација.