Едиторијал

Имет–немет во Охрид

Веле Митаноски

Цело е кога имате се', ама кога имате се', можете и да загубите се'. Локалната и централната власт повеќе не можат да си го префрлаат кабаетот кога се во прашање Охрид и туризмот - во и со него. Да се затскриваат еден зад друг кога се во прашање напластените проблеми во туризмот.

Довчерашниот градоначалник можеше да се мајтапи со централната власт колку сака низ забелешките дека она што се нарекува пат од Охрид кон Скопје е уште од времето на Јосип Броз Тито и дека таа не направила ништо „освен колибите на Паско Кузман!“(наколната населба во Заливот на Коските), а тоа, сепак, да не стигнува до увото на Груевски. Сега веќе не е така. Не само што имаат свој градоначалник во ликот и делото на кардиологот Никола Бакрачески, туку „Докторот“ го вивнаа и во врвната политика. Сега, за се' одговорноста е во нивни раце.

Се разбира, автопат не се прави преку ноќ. Туристите може и да имаат разбирање за тоа откако веќе на своја одговорност тргнале за Охрид, ама „Македонија пат“ да не ги закрпи дупките на патот, тоа навистина нема логика. Туристите возат слалом избегнувајќи ги кратерите, а се случија и неколку сообраќајни незгоди со смртни последици! Одговорноста е конкретна, персонализирана, чудно е само како никој не повлекува потег!? Министерот за транспорт, Миле Јанакиески, минатиот викенд во Охрид рече дека се работи на проектите за нов пат од Охрид кон „Свети Наум“. Практично, околу таа сообраќајница е врзано грото од, каков-таков, охридски туризам. Таму се најголемиот број од плажите и излетничките места, хотелите, гордоста на оваа власт - Наколната населба, манастирскиот комплекс „Свети Наум“. Конечно, идната легитимација, ресорт-комплексот што би требало да го гради Индиецот Субрата Рој.

Летово водевме една Германка по тој пат. Без заобиколување ни кажа дека во нејзината земја ова што овде се нарекува пат веднаш би го забраниле за сообраќај. Кога и' кажавме дека тој пат е уште и меѓународен, дека поврзува две соседни земји, му немаше крај на чудењето. Како добри домаќини, гостинката ја сместивме во елитната вилска населба „Лагадин“, која на времето ја викаа уште и „Арамиско село“. Германката навистина доби соба со прекрасен поглед кон езерската шир и неверојатните охридски зајдисонца, ама, што вреди сето тоа кога се соочи со фактот дека домаќините „немет обврска да обезбедат сапунче, крпа за бришење и тоалетна хартија!“ Ама затоа имет толку љубезност што се нудат лично да ве однесат до најблиското гранапче. Во најголемиот дел од приватното сместување нема апартмани, нема флексибилност, има само соба и кревет! Ако си сам, ќе мора да си го платиш и вториот, некаде и помошниот кревет! Се' се множи најчесто со 10 евра. Па, „ко воли, нек изволи!“

Сите се залагаат за некакво ново лице на туризмот во Охрид, но до него нема да дојде преку ноќ и со поединечни акции. Нема напредок без конкретна акција на сите комплементарни фактори во туризмот. Парите се слатки, градежната мафија е срасната со општеството од локално до централно ниво, но, ако и натаму од Охрид се прави само спална соба, тогаш ништо од туризмот.

Елитниот, пак, е мисловна именка. Најелитните хотели, кои се прикажуваат со по 4 ѕвездички, немаат ниту пристоен базен. Всушност, ги имаа, ама ги разурнаа во интерес на конгресни сали. Било поисплатливо! Да видиме до кога.

Потребна е нова стратегија, агресивна маркетинг концепција, евтини аранжмани, алтернативна и атрактивна културна, спортска и забавна понуда. Вака како што сега стојат работите, се' е оставено на случајност, нема координација, едни на други си попречуваат наместо да делуваат во ист правец и за исто добро. Неснослива бучава до доцна во ноќта, непочитување на концесионерите на слободниот простор, цените на такси-превозот и ред други нешта кои му штетат на туризмот во Охрид. Хаосот е најдрастичен во културно-забавната понуда. Не одат заедно театарска претстава и турбофолк на стотина метри едни до други. Клавирска изведба во „Света Софија“ и турирање мотори под нејзините прозорци. „��реме е за една широка коалиција кога е во прашање туризмот“, напиша колегата Милчо Јованоски во својот извештај од Охрид. И време е за поголема љубезност на охриѓани кон гостите.