Поглед

Лавовите и спомениците станаа главна вест

Љупчо Поповски

Навистина, драматична, па дури и сензационална е веста за лавот кој избега од циркусот во Кавадарци. Стравот и пискотниците на децата и мајките се вистински, од длабочината на човекот. Затоа и сите светски агенции ја пренесоа оваа вест – нема ништо поголемо од неочекувана драма. Тоа не е рецепт само од Кавадарци и на циркусот „Сафари“, тоа може да се случи секаде (и се случувало), исто како што се случуваат несреќи во зоолошки градини кога посетителите невнимателно ќе се приближат до ѕверовите.

Веројатно ова ќе биде добра поука за сите градски власти кои му даваат дозвола на некој циркус да направи строга контрола на безбедноста во големиот шатор.

Во рок од десетина дена ова е вториот случај кога Македонија инстантно стигна на страниците на најголемите светски весници – првиот пат беше големата репортажа на Асошиетед прес во која светската агенција учтиво му се потсмеваше на „балканскиот кич“ во центарот на Скопје и на уметничките хоризонти на властите во времето кога луѓето имаат се' помалку да јадат. Немаше голем весник во Америка што не ја пренесе таа репортажа заедно со галерија од десетина фотографии.

Белградски „Блиц“ пред неколку дена публикуваше еден мал сублимат од оваа репортажа насловен „Погледајте како сега изгледа новото ’античко‘ Скопје“ и предизвика огромна регионална дебата за улогата на политичарите во креирањето на иднината со споменици кои немаат врска со сегашноста. Дури 485 коментари имаше на овој кус текст со повеќе фотографии, но интересна беше перцепцијата на оние што пишуваа за или против.

Нема правило или закон со кој може да им се сугерира на медиумите што треба да објавуваат. Затоа краткотрајното бегство на лавот од кафезот е подраматична и повпечатлива вест од онаа дека 13 проценти од Македонците се гладни. Веста за сиромаштијата и мрачната иднина тешко се продава, таа стана дел од животот на Македонците. Затоа, изгледа само со кичот и избеганите лавови може да стигнеме на страниците на светските весници. И не треба никому да му се лутиме.