Учи многу за да станеш член на партијата

Зошто некои од стоте најдобри студенти објавуваат во реклами дека станале членови на ВМРО-ДПМНЕ

Дарко Лешоски



Сто најуспешни студенти, постдипломци и веќе дипломирани од сите образовни сфери, од општествените, природните и техничките науки, со просек над 9 ќе учествуваат во креирањето на младинските политики, ќе придонесуваат во реализација на многу мерки од Манифестот на ВМРО-ДПМНЕ. Во дневниот печат, на телевизиите, како и на рекламите на популарните македонски интернет-портали може да се сретнат кратки профили на оние избраните, најуспешните студенти кои решиле своето стекнато знаење да и' го посветат на владејачката партија.

Свежина, нови политики, заложби, поддршка, нови промени, професионална иднина, се зборовите кои најчесто се среќаваат во овие огласи платени од владејачката партија. Дали целта на младите луѓе кои се дел од стоте најдобри студенти е да станат дел од најсилната македонска партија? За тоа ли макотрпно учеле?

Во странство е поинаку: најдобрите студенти на тамошните факултети уште во почетните години на студирањето добиваат препораки од професорите, понуди за идна работа од реномирани компании и корпорации, поволни услови за професионален напредок на уште пореномирани универзитети, институти, истражувачки центри, клиники итн. Кај нас мобилизирањето најдобрите и најинтелигентните во партиите е сувопарна примена на Аристотеловата античка дефиниција дека политиката е владеење на најмудрите, во случајов идни креатори на политики со висок просек, од сите факултети.

Професорот Илија Ацевски вели дека ова неодоливо потсетува на еден минат систем, каде што амбициозните млади луѓе со зачленување во подмладокот на единствената тогашна партија условно доаѓале до одредени привилегии и зголемени можности за напредок.

Според него, на тоа може да се гледа и како на сурова прагма, добивка на потенцијален успешен млад кадар кој условно многу би придонесол за некаков развој на партијата, собирање политичко кредо пред одредени избори. „Но, од друг аспект, за еден плуралистички систем претставува и проблем. Тоа комплетно соодветствува со кампањите на оваа Влада дека знаењето е сила, знаењето е моќ, а согледлив е и начинот како оди тој нужен трансфер меѓу моќта и знаењето“, вели Ацевски.

Според едно истражување на УСАИД во 1990 година, само 10% од македонските граѓани поседувале членска книшка на тогашната единствена партија. Во истото тоа истражување бројката на членови на партиите се движи до фрапантни 25 % од македонските граѓани. Најчестиот одговор на испитаниците е дека членството во партиите ќе им овозможи полесно вработување, полесен напредок во кариерата, но и гола материјална корист.

Останува дилемата дали новиот бран, новото време и новите млади интелектуалци имплицитно навестуваат дека иднината е во знаењето кое, пак, е сила, а моќта и можноста за напредокот како алатки лежат само во партиските институции?