Мое ќоше

И Путин ќе гласа за Груевски

Ерол Ризаов

Рускиот гас станува глас на македонските комунални избори

Владимир Путин, рускиот претседател, еден од најмоќните луѓе на светот, ќе гласа на македонските локални избори што ќе се одржат идната година. Оваа вест стаса завиткана во прекрасен новински наслов, со големи букви на првата страница: „Груевски и Путин ќе ја гасифицираат Македонија“. Класичен соцреализам на кој може да позавидат и комунистичките агитпроповци и демократските спин-мајстори. Рускиот гас станува глас за Груевски на македонските комунални избори. Лично Владимир Путин го ковертира денес во Москва својот глас, а пликот ќе го отвори премиерот Груевски идната пролет заедно со славината на новиот гасовод што ќе се гради низ Македонија. Ете какви чуда може да направи политиката, кои не му поаѓаат од рака ни на Господ.

Во целата оваа фантастична руско-македонска бајка има само еден реален момент. Во Македонија изгледа се потрошија парите и гласовите за воздигнување на достоинството и националната гордост, за изградба на стадиони, мостови, музеи, театри, споменици, коњи, лавови, фонтани, голи и облечени Прометеи, восочни фигури, триумфални капии, плажи, кораби и жални врби среде загаден Вардар. Сето тоа во строгиот центар на Скопје, на помала површина отколку што зафаќа една фабрика за пристојна цена помалку од милијарда евра. Тој вознес веќе спласна уште пред да се дадат во употреба новите потрошувачи на буџетот. На политичкиот мегдан, конечно, се отвори борба за вистинската работа која држи вода. Гасификацијата на државата, односно едно од најсуштествените економски прашања за иднината запоставувано со децении, а тоа е енергетикат��. Целиот свет и особено Европа водеа изминатите десетина години еден од најголемите стратегиски и драматични натпревари, главно, зад јавната сцена, во која беа вклучени најмоќните и најбогати луѓе, претседатели, премиери, цареви, кралеви, глобалните трустови и корпорации, разузнавачки служби, многу пари. А, каде што ни тоа не помогна се отворија кризни жаришта и вистински војни, само за тоа каде ќе поминуваат нафтоводите и гасоводите, кој кого заобиколува, кое снабдување со енергенси е посигурно и поисплатливо. И додека сите наши соседи добија дел од централните светски енергетски автостради, Македонија градеше споменици и копаше пославно минато длабоко до вековите пред Христа.

И кога лидерот на опозицијата изненади дека главна тема на локалните избори ќе му биде енергетиката, а главни адути Зоран Заев и гасификацијата на Струмица и на Куманово, како и единствениот електроенергетски објект изграден во последните децении „Козјак“, камбаните во ВМРО-ДПМНЕ удрија на цел глас. Ако на Црвенковски му се главни адути гасот и Заев, на Груевски главен адут ќе му биде Путин и гасовод за цела Македонија. Одлично. Нема ништо лошо во еден ваков политички натпревар, особено ако од тоа нешто испадне. Но, стравувам дека е доцна и дека многу поволните славини на нафтоводите и гасоводите кои требаше да поминат низ територијата на Македонија од што ќе имавме добар бенефит веќе не' заобиколија. Сега се крстиме на краци од соседите кои кај нас ќе завршат како во ќор-сокак за што не можеме да наплатуваме патарина за енергенсите кои би оделе кон други земји. Таа стратегиска битка Македонија ја загуби во едно време кога беше обземена со своето славно минато. Се' ми се чини дека се' уште не сме излегле целосно од тој филм иако барем формално пред изборите се најавија големи инфраструктурни проекти како што се изградбата на поголеми и низа помали хидроелектрани, регулација и прочистување на водите, гасни и термоцентрали и, конечно, гасификација, патишта и автопатишта во повеќе патни правци. Тоа се предусловите и стратегиските приоритети за прогрес на Република Македонија. Има уште еден голем, но се' уште не многу видлив предуслов за вистински напредок на Македонија, а тоа е главниот адут на сите држави кои немаат големи природни богатства. Тоа се демократијата, образованието и општата култура. Македонските тркачи по власт, но и гласачи, конечно, треба да ја совладаат формулата дека без развој на демократијата и правната држава, сите реформи и политички и економски се неостварливи. Кога граѓаните ќе го прифатат единственото мерило за успешноста на една политика, а тоа се демократијата и квалитетот на животот, тогаш веројатно и ќе потече и рускиот гас и ќе задува европскиот ветер низ Македонија. Засега, според мерилата на ОН за квалитетот на живеење, Македонија е последна во Европа. А слобода имаме колку што можеме да ја поднесеме.