Голема Богородица во Берово

Река народ од целата земја навали во манастирот изграден во 1975 година. Од околните Струмица, Штип и Делчево се организираа специјални тури

Горан Адамовски

БЕРОВО – „Напомош празникот“, ги пречекуваат гостите во Берово љубезните полицајци. Патролираат на секој чекор. На секои дваесетина метри – полицаец. Богородица е најважен празник во Малешевијата. Во црквата „Пресвета Богородица“, оддалечена околу петстотини метри од Берово на пат кон езерото, секој 28 август во годината се собираат петнаесетина илјади луѓе од целата земја, но и од соседството. Чествувањето на Богородица во Берово во 1996 година заврши трагично. Гром усмрти деветмина, а повреди четириесетина луѓе. За народот нема дилеми – несреќата се случи како казна за населението, кое големиот празник го прослави на 29 август, бидејќи 28 август беше петок – посно, па за не пропадне гозбата со јагниња, славењето беше поместено за еден ден подоцна - во сабота.

Оттогаш не се случува преместување на празникот. Ако е посно – посно е, ако се мрси - супер. Вчера беше вторник, па 110 јагниња чекаа да одат курбан.

„Јагнињата се подарок од граѓаните, кој сака – дава. Се колат на самото место, се подготвуваат на самото место. Традиционално, во казани под дрва, а се дополнува со јанија. Оваа година нема гравче, бидејќи не е посно. И луѓето што ги колат животните и ја подготвуваат храната се волонтери. Тука никој ништо не прави сосила или заради пари“, горди се домаќините.

Река народ од целата земја навали во манастирот изграден во 1975 година. Од околните Струмица, Штип, Кочани, Виница и Делчево се организираа специјални тури до Берово. Гости имаше и од соседна Бугарија.

„Доаѓаме веќе четврта година едноподруго. Многу е убаво, кај нас не е вака“, велат неколку бугарски туристи.

Тие морале да дојдат преку Струмица, бидејќи граничниот премин Клепало, оддалечен петнаесетина километри од Берово, не е во функција.

„Од наша страна се' си има, и премин и се'. Ама, Бугарите не го градат од нивна страна. Се зборува дека дури трипати зеле кредит од меѓународната заедница, ама парите ги потрошиле за друго“, раскажуваат беровци.

Берово живее за овие денови. Градот е полн, бидејќи се организира и Меѓународниот саем на традиционални производи „Малешевијата на дланка“. Кафулињата и рестораните се преполни. Но, интересно, градот живна околу пладне. Претходно, немаше ниту музика во угостителските обје��ти. Околу ручек, тешко беше да се најде и паркинг.

Луѓето не забораваа да го посетат манастирот, да запалат свеќа, да се помолат и да купат сувенир од големиот број продавачи.

„Ова е најголем празник, мора да се испочитува како што е редот“, ни дофрли еден повозрасен беровчанец. Тој дојде да се напие од светата вода во објектот близу црквата. Тешко се влегува внатре. Луѓето веруваат дека можат да ги излечат и најтешките болести. Во манастирот и во дворецот е претесно. Најдобро им е на оние што дошле порано, па успеале да се распостелат на тревата, па и сенка да фатат.

„Од синоќа сме тука. Тука преспавме“, ни вели тетка Роса. Има 83 години и не се сеќава кога не дошла во манастирот за Богородица.

Над 100 котли со јагнешко и со јанија се дар од организаторите. Алкохол не се служи, но луѓето си носат ракија од дома, а има и шанк со пиво.

„Гледате колку полицајци сме на терен. Се' мора да помине во најдобар ред. Не, за алкохолот нема толеранција дури ни за празник. Луѓето мора да внимаваат колку пијат додека возат“, предупредува еден од полицајците.

Доаѓа и музика, зурли и тапани да го дигнат расположението. Повеќе од 10.000 порции се делат доцна попладнето околу 17 часот, но чествувањето продолжува додека е ден. Завршува со ноќта. Наредното утро започнува одбројувањето за в година. Се гледаме тогаш.

Монаси

Во машкиот манастир „Пресвета Богородица“ има тројца монаси. Таму се од 2002 година.

„Се грижиме за духовниот живот во Малешевијата, се трудиме да се подобри“, не' пречекува јеромонахот Фотиј.

Тој вели дека манастирот и црквата се посетени во текот на целата година, најмногу во недела и во празници, но признава дека интерес за монаси нема. Тројцата постојани жители на манастирот објаснуваат дека денот им минува во молитви, но имаат и основни должности.

„Го чистиме дворот, конакот, одгледуваме природна козметика, балсами, подготвуваме чаеви и, секак��, сами си готвиме“, раскажува јеромонахот Фотиј.