(ВИДЕО) Почина Рави Шанкар, познатиот ситарист и учител
Рави Шанкар имаше мисија да ја интегрира индиската музика во западниот свет
Еден од најпознатите изведувачи на ситар, музичарот кој ја популаризираше индиската класична музика на Запад, Рави Шанкар, почина денеска на 92 години. Достигнувањата на најпопуларниот индиски музичар и учител имаа интернационално влијание, тој беше познат како човекот кој својот живот го посвети на просветлување помеѓу сите народи на светот. Џорџ Харисон од „Битлси“ го нарече „кум на светската музика“, додека индискиот премиер го опиша како „национално богатство и златен амбасадор на индис��ото културно наследство“.
Рави Шанкар активно концертираше до своите осумдесетти години, настапуваше и со популарни музичари, на светски фестивали како што беше „Вудсток“. Животот го водеше на крстопат, помеѓу Индија и Америка, а последните години ги помина во Калифорнија со својата сопруга.
Рави Шанкар е роден во 1920 година како најмлад од четворицата браќа. Неговиот најстар брат, легендарниот танчар Удај Шанкар, веќе бил во Европа танцувајќи во трупата на Ана Павлова, пред да основа сопствена танцувачка школа во Индија. Во 1930 година, Рави со својата мајка и браќата заминуваат во Париз за да и' се придружат на трупата и така почнува неговиот јавен живот. Трупата во Франција, а потоа и во Северна Америка и, воопшто, во цела Европа, ќе биде доживувана како егзотичен феномен. Талентот ��а Рави Шанкар ќе го препознае виртуозот Устад Алаудин Кан, кој ќе и' се придружи на трупата и кој се смета за основач на модерната класична хинду-музика. Така Шанкар, враќајќи се во Индија, скоро седум години учел да свири на ситар кај Баба Алаудин Кан на основа на древниот метод гуру-шишја, кој барал дисциплинирано учење во изолирана средина. Со текот на времето, Рави Шанкар ќе стекне голема репутација како изведувач. Првиот концерт ќе го реализира на радиото Али-Индија, а особено биле ценети неговите инвентивни „џугалбанди“ дуети што ги изведувал со младиот Али Акбар Кан, синот на Баба.
Но, Шанкар се' повеќе ќе тежнее да го освои Западот. Иако за време на неговиот живот во Бомбај ќе се прослави и како мошне талентиран композитор, создавајќи голем број оркестарски дела и балети, ќе замине во Париз, затоа што, како што ќе каже во една прилика, не можел да се помири со фактот дека западните музичари не ја познаваат индиската музика. Можеби пресуден момент за неговиот брз пробив на Запад ќе биде неговиот настап со прочуениот виолинист Јехуди Мењухин во 1952 година во Делхи, кој за Рави Шанкар ќе каже дека е еден од најдобрите тројца музичари што ги запознал во животот. Така почнува соло-кариерата на Шанкар, како и неговите турнеи низ светот, а и издавањето албуми.
Популаризацијата на Запад, сепак, најмногу ќе ја стекне кога ќе почне да соработува со Џорџ Харисон од славните „Битлси“. Харисон ќе се заинтересира да го изучува индискиот инструмент, па така од 1966 година Рави Шанкар ќе почне да соработува и да влијае на музичари од различни музички сфери, како што е џезот, западната класична музика и фолкот. Едно време ќе биде посветен на истражување на сличноста помеѓу индиската музика и џезот, особено интересирајќи се за Џон Колтрејн. Рави Шанкар ќе стане идол на многу млади, особено на хипиците од „Монтереј“ и „Вудсток“. Неговата книга „Моја музика, мој живот“, исто така, ќе биде дел од промоцијата на индиската музика во западниот свет.
Од една страна, Рави Шанкар ќе биде виртуозен интерпретатор на ситар, а од друга, пак, ќе се прослави како инвентивен композитор (претежно на музика за филмови), кој постојано ќе ги поместува границите. За своите заслуги ќе го добие најголемото индиско одликување „Барат Ратна“, а ќе освои и три „Греми“. Често настапуваше со својата ќерка Анушка, која, исто така, свири на ситар, но и со ќерката Нора Џонс, познатата џез-пејачка, добитничка на „Греми“. (Т.И.)
Победата на Јованка во големиот судир со Тито.„Утрински весник“ специјално за своите читатели во целост ги објавува сите 50 продолженија на фељтонот „Јованка Броз-Титова совладетелка“
